بسم الله الرحمن الرحیم
از ویژگیهای ابراهیم این بود که معمولا بجزکســانی که همراهش بودند و خودشان کارهایش را مشاهده میکردند. اما خود او جز در مواقع ضرورت از کارهایش حرفی نمیزد. همیشه هم این نکته را اشــاره میکرد که:کاری که برای رضای خداســت، گفتن ندارد. یا مشکل کارهای ما این است که برای رضای همه کار میکنیم، به جز خدا. حضــرت علی(ع)نیز می فرماید: هر کس قلبــش را و اعمالش را از غیر خدا پاک ساخت مورد نظر خدا قرار خواهد گرفت. عرفای بزرگ نیز در سرتاسر جمالتشان به این نکته اشاره میکنند که: اگر کاری برای خدا بود ارزشمند میشود. یا اینکه هر نََفسی که انسان در دنیا برای غیر خدا کشیده باشد در آخرت به ضررش تمام میشود.
در دوران مجروحیــت ابراهیم به یکــی از زورخانه های تهران رفتیم. ما در گوشهای نشستیم. با وارد شدن هر پیشکسوت صدای زنگ مرشد به صدا در میآمد و کار ورزش چند لحظه ای قطع میشــد. تازه وارد هم دستی از دور برای ورزشکاران نشان میداد و با لبخندی بر لب، درگوشهای مینشست. ابراهیم با دقت به حرکات مردم نگاه میکرد، بعد هم برگشت و آرام به من گفت: اینها را ببین که چطور از صدای زنگ خوشحال میشوند. بعد ادامه داد: بعضی از آدمها عاشق زنگ زورخانهاند. اینها اگر اینقدر که 1( -غرر الحکم ص 538) سالم بر ابراهیم 178 عاشق این زنگ بودند عاشق خدا میشدند، دیگر روی زمین نبودند. بلکه در آسمانها راه میرفتند! بعد گفت: دنیا همین است، تا آدم عاشق دنیاست و به این دنیا چسبیده، حال و روزش همین است. اما اگر انســان سرش را به ســمت آســمان باال بیاورد و کارهایش را برای رضای خــدا انجام دهد، مطمئن باش زندگیش عوض میشــود و تازه معنی زندگی کردن را میفهمد. بعد ادامــه داد: توی زورخانه خیلی ها میخواهند ببینند چه کسی از بقیه زورش بیشتر است و چه کسی هم زودتر خسته میشود. اگر روزی میاندار ورزش شدی تا دیدی کسی خسته شده، برای رضای خدا سریع ورزش را عوض کن. من زمانی میاندار ورزش بودم و این کار را نکردم، البته منظوری نداشتم اما بی دلیل بین بچه ها مطرح شدم ولی تو این کار را نکن! ابراهیم می گفت: انسان باید هر کاری حتی مسائل شخصی خودش را برای رضای خدا انجام دهد.
آگاه باش عالم هستی ز بهر توست غیراز خدا هرآنچه بخواهی شکست توست
